آمارو اطلاعات
بازدید امروز : 0
بازدید دیروز : 1
کل بازدید : 144872
کل یادداشتها ها : 107
نوشته شده در تاریخ 89/5/14 ساعت 10:57 ع توسط محمد جعفر مهدیان
اما...
اعجاز ما همین است :
ما عشق را به مدرسه بردیم
درامتداد راهرویی کوتاه
در آن کتابخانه ی کوچک
تا باز این کتاب قدیمی را
که از کتابخانه امانت گرفته ایم
- یعنی همین کتاب اشارات را
با هم یکی دو لحظه بخوانیم
ما بی صدا مطالعه می کردی
اما کتاب را ورق میزدیم
تنها
گاهی به هم نگاهی ...
ناگاه
انگشتهای (( هیس ! ))
ما را
از هر طرف نشانه گرفتند
انگار
غوغای چشمهای من وتو
سکوت را
در آن کتابخانه رعایت نکرده بود ! ...
کاش .... پیام رسان
+
عید سعید فطر رو به همه دوستان گرامی تبریک میگم
+
چه موهبت بزرگیست دوست داشتن
وقتی بر پیشخوان قلبت می نشیند
و سکوت می کند
وقتی تمام ایده آل هایت رنگ می بازند
و استدلال هایت به گل می نشینند
درست در لحظاتی این چنین
حادث می شود و تو را از تو می گیرد
هم از این روست که دوستت دارم!
+
پدر ای وجودم از تو
قدرت و توان گرفته
ای که از دم نفسهات
هستی من جان گرفته
پدر ای که از تو جاری
خون زندگی تو رگهام
ای که از نور دو چشمت
نور زندگی به چشمام
پدر امروز به پاهام
دیگه نای رفتنی نیست
