اما...

اعجاز ما همین است :

ما عشق را به مدرسه بردیم

درامتداد راهرویی کوتاه

در آن کتابخانه ی کوچک

تا باز این کتاب قدیمی را

که از کتابخانه امانت گرفته ایم

- یعنی همین کتاب اشارات را

با هم یکی دو لحظه بخوانیم

ما بی صدا مطالعه می کردی

اما کتاب را ورق میزدیم

تنها

گاهی به هم نگاهی ...

انگشتهای (( هیس ! ))

از هر طرف نشانه گرفتند

انگار

غوغای چشمهای من وتو

سکوت را

در آن کتابخانه رعایت نکرده بود ! ...