آمارو اطلاعات
بازدید امروز : 61
بازدید دیروز : 11
کل بازدید : 144845
کل یادداشتها ها : 107
نوشته شده در تاریخ 89/7/11 ساعت 1:44 ع توسط محمد جعفر مهدیان
اگر به حجله آشنایی
در حوالی ِ خیابان خاطره برخوردی
و عده ای به تو گفتند
کبوترت در حسرت پر کشیدن پرپر زد
تو حرفشان را باور نکن
تمام این سالها کنار ِ من بودی
کنار دلتنگی ِ دفاترم
در گلدان چینی ِ اتاقم
در دلم…
تو با من نبودی و من با تو بودم
مگر نه که با هم بودن
همین علاقه ساده سرودن فاصله است؟
من هم هر شب
شعرهای نو سروده باران و بوسه را
برای تو خواندم
هر شب، شب بخیری به تو گفتم
و جواب ِ تو را
از آنسوی سکوت ِ خوابهایم شنیدم
تازه همین عکس ِ طاقچه نشین ِ تو
هم صحبت ِ تمام ِ دقایق تنهایی ِ من بود
فرقی نداشت که فاصله دستهامان
چند فانوس ِ ستاره باشد
پس دلواپس ِ انزوای این روزهای من نشو
اگر به حجله ای خیس
در حوالی ِ خیابان خاطره برخوردی
کاش .... پیام رسان
+
عید سعید فطر رو به همه دوستان گرامی تبریک میگم
+
چه موهبت بزرگیست دوست داشتن
وقتی بر پیشخوان قلبت می نشیند
و سکوت می کند
وقتی تمام ایده آل هایت رنگ می بازند
و استدلال هایت به گل می نشینند
درست در لحظاتی این چنین
حادث می شود و تو را از تو می گیرد
هم از این روست که دوستت دارم!
+
پدر ای وجودم از تو
قدرت و توان گرفته
ای که از دم نفسهات
هستی من جان گرفته
پدر ای که از تو جاری
خون زندگی تو رگهام
ای که از نور دو چشمت
نور زندگی به چشمام
پدر امروز به پاهام
دیگه نای رفتنی نیست
