آمارو اطلاعات
بازدید امروز : 74
بازدید دیروز : 11
کل بازدید : 144858
کل یادداشتها ها : 107
نوشته شده در تاریخ 89/7/4 ساعت 7:33 ع توسط محمد جعفر مهدیان
کاش میشد مثلِ درختا
سایه بون شی رو سرمن
کاش میشد مثلِ ستاره
مهربون شی با شب من
کاش میشد اشکای نازت
بشه گوهرهِ لباسم
وقتی دستات مالهِ من نیست
من پر از هول و حراسم
کاش میشد اَبر بهاری
رویِ عشقمون بباره
کاش میشد صِدای پاهات
منو اینجا جا نَذاره
کاش میشد گرم نَفسهات
رو لبم بوسه بکاره
میدونم تو شب چِشمات
عطر شَبو کم میاره
کاش میشد تو خیس شبنم
عطر احساسِ تو باشَم
کاش میشد مثلِ پرنده
تویِ قلبت خونه داشتم
کاش میشد صِدای گِریَم
بشه آخرین ترانه
واسه زنده بودنِ من
عشقِ تو شده بَهانه
کاش .... پیام رسان
+
عید سعید فطر رو به همه دوستان گرامی تبریک میگم
+
چه موهبت بزرگیست دوست داشتن
وقتی بر پیشخوان قلبت می نشیند
و سکوت می کند
وقتی تمام ایده آل هایت رنگ می بازند
و استدلال هایت به گل می نشینند
درست در لحظاتی این چنین
حادث می شود و تو را از تو می گیرد
هم از این روست که دوستت دارم!
+
پدر ای وجودم از تو
قدرت و توان گرفته
ای که از دم نفسهات
هستی من جان گرفته
پدر ای که از تو جاری
خون زندگی تو رگهام
ای که از نور دو چشمت
نور زندگی به چشمام
پدر امروز به پاهام
دیگه نای رفتنی نیست
