پنجره های مه گرفته

یادآور نبودن تو هستند

آن روز که در تنهائی ام تو را صدا کردم

آن روز که همه ی لحظات عشق را در تو یافتم

آن روز که خویشی نداشتم جز غربت خودم

آن روز که آخرین همسفرم تو بودی و بس

آن روز که گریه ام هیچ بود و خنده ام هیچ

آن روز که فریادهایم در سکوت سرد تو خفه شد

آن روز که من درشعاع آفتاب پائیزی تو را گم کردم

ولی

دل می داند

جان می داند

با همه ی نبودنهایت

تو را

تنها تو را دوست دارم