آمارو اطلاعات
بازدید امروز : 69
بازدید دیروز : 11
کل بازدید : 144853
کل یادداشتها ها : 107
نوشته شده در تاریخ 86/2/1 ساعت 8:43 ع توسط محمد جعفر مهدیان
درآغوش باران از پس سالهاى دربه درى وباد مى بینمت دیگرباربه شیفتگى تماشایت مى کنم به راستى که درچشمانت رازى است درکوچه هایت پرسه مى زنم گمگشته بى زمان همچون شوریده اى درچشم نورها وبازمىجویم آنچه ازکف داده ام رها مى شوم درآغوش بارانى که مى شویدم ازغربتى که خودرا بدان آلوده ام آه دوباره می توانم به راحتی سخن بگویم به لهجه نمناک گیاهان دریا و باران بی آنکه شگفتى کسى را برانگیزم مى گویم دوستت دارم
روزگار دوستى وخوشى رابانگاشتن این کلمات وجملات درذهنت حک مى کنم تا همانطور که دوستارت ودوستت هستم تو نیز دوست من دوستارم باش
کاش .... پیام رسان
+
عید سعید فطر رو به همه دوستان گرامی تبریک میگم
+
چه موهبت بزرگیست دوست داشتن
وقتی بر پیشخوان قلبت می نشیند
و سکوت می کند
وقتی تمام ایده آل هایت رنگ می بازند
و استدلال هایت به گل می نشینند
درست در لحظاتی این چنین
حادث می شود و تو را از تو می گیرد
هم از این روست که دوستت دارم!
+
پدر ای وجودم از تو
قدرت و توان گرفته
ای که از دم نفسهات
هستی من جان گرفته
پدر ای که از تو جاری
خون زندگی تو رگهام
ای که از نور دو چشمت
نور زندگی به چشمام
پدر امروز به پاهام
دیگه نای رفتنی نیست
